ik ben tegen politiek! eigenlijk ,feitelijk,heb ik echt een hartstochtelijke hekel aan politici,maar echt  heel extreem,niet  een klein beetje, als ik ze zo hoor wauwelen, hoor lachen en al diene blablablablabla ,dan moet ik peizen op een monoloog dat ik ooit gespeeld heb van  een dadaistische schrijver,Kurt Schwitters.  Dadaiisten,dat waren artiesten die van deur tot deur gingen om de mensen te bereiken ter plekke, in de dorpen, ze gingen naar de boeren en burgers,van deur tot deur, in de jaren '20,het was economische crisis,en ze vonden dat er lang genoeg gezeverd was  en ze wilden woordjes een andere betekenis geven,ge verstond er niet veel van, woordjes die op zich niets wilden zeggen "fumms bo wo tee tieoe pogiff,kwieee,rakete rinzekete,rakete rinzekete,  ................ze wilden daarmee bewijzen dat ge evengoed niets kon zeggen,omdat ze niet meer geloofden in hetgene er toen gebracht werd cultureel. dat waren artiesten die geloofden dat ge als ge iets wou veranderen, ge ook naar de mensen toe moest gaan,dat was gene politiek

en toch was het voor echt!

die politiekers doen dat ook, maar niet  voor het echt!

rond de verkiezingscampagne gaan ze op stap, van deur tot deur,als een marchand die vroeger van deur tot deur onze messen kwam slijpen, messen te slijpen! klingeling, met een grote bel en daar binnenin een nog grotere klepel, om zich zo kenbaar te maken in mijn straat in west vlaanderen! Als kind vond ik dat wel fascinerend, die messenslijper!

 maar dat die clowns van politici dat ook  deden,  gelijk ze een stofzuiger met nieuwe zuigkracht demonstreerden,dat fascineerde mij niet!

mijn mama had een kleine charcuteriewinkel in ons dorp en ik hoorde haar altijd zeggen "geen politiek in mijn huis, mijn kalanten hebben dat niet gèren, dan heb ik geen volk meer over de vloer en het zijn allemaal dezelfde, als ze uw stem nodig hebben, dan zijn ze daar zun! en anders kunt ge er jaren naar fluiten als ge ze es echt nodig hebt! mijn pa ,een volksmens eersteklas, mijn ma haar gezegde"hij zou babbelen met een hond met een hoed aan , als hij maar uit zijn kot weg is" mijn pa,die had het anders begrepen ,en smeet zich één keer -meegetrokken door een ganse meute kameraden,- in de gemeentelijke volksstrijd,één keer, nooit meer het was ook niets voor hem, zo niet vanuit het veld roepen en tieren, en  leute maken die mens was niet gemaakt voor politiek, en toch deed hij veel meer dan al die charels die zo één keer voor de verkiezingen hunne eigen stofzuiger kwamen promoten hij zat tussen de mensen als facteur, en als amateurspeler, tussen de mensen, in de plaatselijke fanfare, tussen de mensen, op café en in de winkel van mijn ma,tussen de mensen

hij zag graag zijne medemens, hij deelde lief en leed, en keek er niet neerbuigend naar,integendeel, hij nam ze meer dan au sérieux

en daar gaat het over!

tussen en voor de mensen!

en dat hebben die politici nog altijd niet begrepen.

dat ze hunne show een paar weken voor de verkiezingen niet moet gaan opvoeren,gelijk een slecht geschreven toneelstuk, in elk tvprogramma, op welke zender ook, in elk debat, dat ze niet op elke radio hun meestal niet aangename stem moeten gaan  verheffen om elk hun gelijk te laten  weerklinken, en dat ze geen te theatrale,met een blèteachtige stem ,in scène gezette ruzie moeten maken voor die micro,hoe meer ruzie hoe meer stemmen ze halen,peizen ze

dat ze niet beseffen hoe dom dat ze overkomen, slechte clowns,geen kwetsbare,maar harde, en ge kijkt ernaar, ge luistert naar al die lelijke stemmen al te gader, ge krijgt schele koppijn, en ge peist, nie met mij, maat, niet met mij, maakt het uwe kleine wijs,oharme diene kleine,maar niet met mij!!! sinds de dood van mijn pa, al ondertussen meer dan 20 jaar gelden,heb ik ,ongewild,het bloed kruipt waar dat het niet gaan kan,zijn taak overgenomen. mijn ma verwijt mij hetzelfde,"gij zou klappen met een hond met een hoed aan, als ge maar uit uw kot weg zijt," ge zijt juust gespogen uw pa en dat is dan niet echt als compliment bedoeld,met dat smalend lachske van haar daarachter! juust mijn pa, hij in het amateurtoneel in west vlaanderen,met een dikke laag schminck op zijn wezen, en ik mijn boterham ermee verdienend, al bijna 30 jaar,met misschien ondertussen een wat minder dikke laag schminck op mijn wezen, maar in wezen zeggen wij hetzelfde iedere  mens is het waard om een klapke mee te doen vanwaar hij of zij komt wat hij of zij doet welk kleur hij of zij meegekregen heeft van ons lief heerke daar,met zijn schone paletdoos of het nu twee madammen zijn die samen zijn getrouwd of samenhokken of het nu een mijnheer met een  madame is of het nu een ma met haar kinders is of een pa en een ma of een meme en een pepe of een meme alleen, of een pepe alleen

of ene met een vélo

of ene met een dikke otto

het is gelijk een mens is een mens , en er moet voor gezorgd worden als dat nodig blijkt en er moet mee gebabbeld worden

en er moet mee gefeest worden  want een mens is niet gemaakt om het alleen te trekken ge moet er zo nu en dan aan sleuren om dat uit zijn kot te krijgen!!

en voila ik heb mij op ne goeien dag laten overhalen door Kathleen hier,de lijsttrekster,de boosdoenster,en door Eddytje, die zo opkomt voor de holibi's,twee mensen van de zovele hier in Evergem en omstreken die zich toch nog echt  zorgen maken,niet gespeeld, dat het wat te rap gaat allemaal, dat er nog teveel mensen in de kou blijven staan, en dat we toch nog wat kunnen trekken aan die kar van mededogen en graag zien ,dat ge moet luisteren wat de mensen hun grieven zijn,  en ze hebben mij overhaald dat,als ge ergens woont met uw kinders,en als ge u zorgen maakt dat uw kinders en uw kleinkinders en achter kleinkinders ,en al die andere kinders ,en achterkleinkinders niet meer met de soeplepel mee zouden krijgen dat ge moet zorgen voor uwe buur,of voor uwe pepe of meme,of voor uw vriend die uitgelachen wordt en geen vriendjes heeft omdat zijn Vlaams nog niet juust genoeg klinkt,

of voor de schone gezonde lucht die toch wel met de minuut lastiger wordt hier in de omtrek omdat ze er ulder geen kloten van aantrekken dat de helft van het schoon volk hier met zo een pufferkes rondloopt om toch maar propere longinhoud te krijgen,

dat ge al uwe welgemeende kritiek en al uw verwijtende woordjes,hoe goedbedoeld ze ook zijn, misschien beter zou kunnen gebruiken om zelf uw handen vuil te maken,om zelf mee te sleuren en te trekken in de richting waarvan gij eerlijk peist dat het goed is om te trekken,al is het maar een milimeter per maand,per jaar, dat ge dus met andere woorden uw grote muile beter dichthoudt en dat ge beter zelf uw vuile kleren aantrekt pinoy!

voila, daarom sta bibi hier nu wat onnozel aandacht op te eisen voor diene stomme dag als zondag aanstaande, morgen dus, als we met zijn allen in dat schooltje waar mijn laatste drie gasten hebben gezeten,of die naar zweet riekende sporthal,als we massaal ,weliswaar één voor één, elks om den toer, ons moeten terugtrekken in dat vuil kotje om een bolleke  groen te kleuren. hoort ge het,groen!

en bibi staat hier ook omdat ik het beu was  om mijn eigen  te horen zagen hoe beu ik al die hypocriete zakkenvullers van politiekers wel niet was. ikzelf weet dat mijn taak niet daarin ligt,ik ben gene politieker, nu niet en nooit niet. ik ben een speler op het veld,

ik moet een bloedneus kunnen opdoen

vuile knieeen hebben

mij kunnen smijten ,op die scène 

verscholen achter schoon, of triestige teksten mijn verhaal van de kleine mens kunnen doen

ik heb die maskerade nodig,die juuste maskerade, en ik durf te zeggen dat ik daar nog altijd fier op ben dat ik daarmee mijne boterham verdien, met mensen tope te brengen, met mensen liefst in ene keer te laten lachen en schreien,en masse

maar dat belet niet dat ik nevenst die scène of die spots ook en nog veel meer een mama ben van 5 wonderschone kinders en kleinkinders, en dat ik daar mijn verantwoordelijkheid, al is het maar die milimeter, wil voor opnemen, schaamtelijk mij wil outen en samen met die vurtzakken van politici de mensen toch wil zeggen

wij kunnen dat veranderen,wij moeten dat veranderen, en wel nu.

Hier in evergem loop ik ondertussen al bijna 21 jaar rond

ik ken een aantal kleine boeren, die het keihard hebben om te overleven

ik ken een aantal kleine hardwerkende zelfstandigen,

ik ken een paar zwarte medemensen die het hier niet altijd gemakkelijk hebben,

ik zie de nog resterende weilanden

en daar moeten we zorg voor dragen,meer dan,

maar ik zie ook de  nieuwe scholen,

de muda,de muziekhumaniora,afgezakt van Gent naar hier,tussen het groen ,

ik zie al die diverse jonge van talent bruisende gasten toekomen s'ochtends, vanuit gent,vanuit west vlaanderen speciaal naar evergem afzakkend elke dag, goed volk,divers volk

en ik zie dat die evolutie goed is,

dat en, en verhaal!

Muziek, theater,dans,

hier achter ons in dat publieke, open huis, met al de geheime verhalen van al die schrijvers

en ik weet uit eigen ervaring, ge moet er zorg voor dragen, want in tijden van economische crisis 

en extreme politieke verschillen, zijn zalvende gezangen, zalvende woordjes

even erg nodig als drank en eten

en daarbij, het wordt altijd vergeten dat cultuur economisch erg rendeert

als er een opendeurdag in de muda is dan stroomt de drank rijkelijk

dan gaan de hotdogs  als zoete broodjes over de toonbank,

als er een concert is ,te weinig in dat schone oude kasteel van wippelgem ,of een teaterstuk is dan floreert het daar schuin tegenover in het restaurant

ik heb een paar jaar terug hier in evergem in een serre een stuk opgevoerd met studenten van het gents konservatorium, omdat ik het heel belangrijk vind dat toneel, muziek ,voor en tussen de mensen wordt gebracht. ik ben ervan doordrongen dat cultuur de burenruzies verzacht, en dat dat een gelegenheid is om mekander es anders  te leren kennen, zo niet van,ah, ge hebt weer  uw distels laten staan!

dat is mijn pleidooi en droom van dat dorp,verstedelijkt dorp,open dorp dat  ik voor ogen heb

in mijn droom zit iedereen met iedereen aan tafel op een of ander zonovergoten weekend, van straat tot straat ,en die straat gaat maar verder en die tafel gaat maar verder,tot in Wallonie, alsmaar verder,en met veel weilanden en vertegezichten,met in het midden in plaats van automobiels, tafels met witte lakens en daarop fruit,vlees van de plaatselijke boer, van hier tot in Mongolie en verder hé,en  melk, kaas en groensels, en veeel pintjes en wijn en cava, en het is een zeer divers gezelschap,en alle rusthuizen doen mee, en scholen, en  flikken  hebben ook absoluut geen uniformen aan,en kindjes spelen op tafel tussen het eten

en in de verte horen we geluid van treinen,ja, dat mag,want er zijn er meer dan daarvoor,en trams,op latere uren ook,en die tafels zetten ulder verder op de treinen, en eindelijk kan ik op de siberische trein zitten

en er wordt verteld en muziek gemaakt,en zeker geen vlaggen uitgehangen, en er worden veel talen door mekaar gesproken, of gebarentaal als het niet gaat met woorden,en niemand heeft sloten aan zijn of haar huis,

en als er schoon volk langskomt schuiven ze bij, er is altijd nog wel een plekske ergens,al is het op tafel,of eronder,geen plek dat bestaat niet,want er is nog altijd meer dan genoeg, en als er over politiek wordt gewauweld dat het dan OVER de in hokskes gekleurde partijverdelingen heen gaat,en niet  TEGEN iemand,maar VOOR iemand  en MET iemand,  en en verhaal,over die grenzen van evergem   met evergem als vertrekpunt,

il faut cultiver son jardin

de jommekesstrip "kinderen aan de macht" is nog altijd één van mijn favorieten

dat de fantasie en de dromen van elk van ons ,het kinderlijke, en het geloven dat we het kunnen doen bougeren ,maar dan ook echt bougeren, geen politiek spelletjesbougeren, dat dat een fijn gevoel is

en dat het kleine verzet echt niet zo moeilijk is,

en dat de naïeven niet de dommen zijn,integendeel

dat dat de doe-ers van nu en morgen zijn,

 simpelweg omdat ze dragers van een meerwaarde zijn,

en dan kan er heel veel, want hoe cynisch er nu met holle woorden wordt geschoten door de meeste politieke vertegenwoordigers,daar kan alleen maar een omgekeerde ,solidaire kracht verandering in brengen, en dan kunnen terug alle moeilijke thema's als vergrijzing en nieuwe armoede en onverdraagzaamheid enz worden aangepakt

voila daar droom ik van 

en natuurlijk ook dat jean luc dehaene eindelijk es van diene stier of wat wast afkomt, en al zijn geld dat hij verdient heeft met zijn banken dat hij dat es rondstrooit ,voila